อารักขกัมมัฏฐาน
พุทธานุสสะติ เมตตา จะ, อะสุภังภาวนาทั้ง ๔ นี้, คือพุทธานุสสะติ ระลึกถึงพระ
มะระณัสสะติ, อิจจิมา จะตุรารักขา, พุทธเจ้า, เมตตา ปรารถนาให้เป็นสุข, อะสุภะ,
กาตัพพา จะ วิปัสสะนา,พิจารณากายให้เห็นเป็นของไม่งาม, มะระณะสติ,
ระลึกถึงความตาย, ชื่อว่าจตุรารักข์ และวิปัสสนา
อันพึงบำเพ็ญ,
วิสุทธะธัมมะสันตาโน, อะนุตตะรายะพระพุทธเจ้ามีพระสันดานอันบริบูรณ์ด้วยพระ
โพธิยา, โยคะโต จะ ปะโพธา จะ,ธรรมอันบริสุทธิ์, อันสัตว์โลกรู้อยู่ว่าพุทโธๆ ดังนี้
พุทโธ พุทโธติ ญายะเต,เพราะพระปัญญาตรัสรู้อย่างเยี่ยม, เพราะทรงชัก
โยงหมู่สัตว์ไว้ในธรรมปฏิบัติ, และเพราะทรง
ปลุกใจหมู่สัตว์ให้ตื่นอยู่
นะรานะระติรัจฉานะ เภทา สัตตาสัตว์ทั้งหลาย, ต่างโดยมนุษย์ อมนุษย์ และ
สุเขสิโน, สัพเพปิ สุขิโน โหนตุ,ดิรัจฉาน, เป็นผู้แสวงหาความสุข, ขอให้สัตว์
สุขิตัตตา จะเขมิโน,เหล่านั้นแม้ทั้งสิ้น, จงเป็นผู้ถึงซึ่งความสุข, และ
เป็นผู้เกษมสำราญ เพราะถึงซึ่งความสุขเถิด,
สะมุสสะโย, กาโย สัพโพปิ เชคุจโฉเป็นต้น, แม้ทั้งสิ้น, เป็นของน่าเบื่อหน่าย, เป็น
วัณณาทิโต ปะฏิกกุโล,ปฏิกกูลโดยส่วน มีสี เป็นต้น,
สัพเพ สังปิธะ ปาณีนัง ตัณหิ ธุวัง นะอินทรีย์ พึงมีแด่สัตว์ทั้งหลายในโลกนี้แม้ทั้งสิ้น,
ชีวิตัง.เพราะว่าความตายเป็นของเที่ยง ชีวิตความเป็น
อยู่เป็นของไม่เที่ยงแล ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น