พระคุณแม่
/////
แม่สละสวย สละสาว คราวอุ้มท้อง
แม่ไม่ร้อง แม่ไม่บ่น แม่ทนได้
แม่เฝ้าถนอม จนครรภ์แก่ แม่เต็มใจ
จะหาใคร เหมือนแม่ แพ้ทุกคน
ครบเก้าเดือน เคลื่อนคลอด รอดชีวิต
แม่ใกล้ชิด ลูกน้อย คอยฝึก้ฝน
แม่ลำบาก อย่างไร ใจแม่ทน
สายเลือดข้น เต้าแม่กลั่น ปันลูกกิน
แม่ป้องริ้น ป้องไร มิให้ผ่าน
แม่สงสาร ห่วงลูกยา กว่าทรัพย์สิน
แม่เห่กล่อม ยามนิทรา เป็นอาจิณ
แม่ไม่ผิน แม่ไม่ผัน ทุกวันมา
ยามลูกสุข แม่สุขสม อารมณ์ชื่น
ยามลูกขื่น แม่ขม ระทมกว่า
ยามลูกไข้ แม่อดนอน ร้อนอุรา
ยามลูกยา อับโชค แม่โศกใจ
คราลูกหิว แม่หิวกว่า น้ำตาร่วง
แม่เป็นห่วง ดิ้นรนหา เอาม้าให้
แม้แม่อด หมดข้าวปลา ไม่ว่าไร
แม่สละได้ ลูกอิ่มแปร้ แม่ทนเอา
ใครไหนเล่า เฝ้าอบรม บ่มนิสัย
แม้เติบใหญ่ ไม่ท้อถอย คอยนั่งเฝ้า
พระคุณเลิศ ลูกโศก ช่วยบรรเทา
ใครไหนเล่า รักมั่นแท้ แม่ฉันเอง
%%%%%%%
งานวันเกิดยิ่งใหญ่ใครคนนั้น
ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศสรรเสริญเพลินทะนง
วันเกิดส่งชีพสิ้นเร่งวันตาย
ณ มุมหนึ่งซึ่งเหงาน่าเศร้าแท้
หญิงแก่ๆ นั่งหงอยและคอยหา
โอ้วันนี้ในวันนั้น อันตราย
แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์
วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่
เจ็บท้องแท้เท่าไหร่ก็ไม่บ่น
กว่าอุ้มท้อง กว่าจะคลอด รอดเป็นคน
เติบโตจนบัดนี้นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียนขาดใจในวันนั้น
กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส
ได้ชีวิตแล้ก็หลงระเลิงไป
ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา
เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ
ควรแต่จะคุกเข่ากราบเท้าแม่
ระลึกถึงพระคุณอบอุ่นแท้
อย่ามัวแต่จัดงานประจานตัว
////////
พระคุณของแม่
พระคุณแม่เลิศฟ้ามหาสมุทร
พระคุณแม่สูงสุดมหาศาล
พระคุณแม่เลิศกว่าสุธาธาร
ใครจะปานแม่ฉันนั้นไม่มี
อันพระคุณใครใครในพิภพ
ยังรู้จบแจ้งคำมาพร่ำขาน
แม่พ่อคุณต่อบุตรสุดประมาณ
ขอกราบกาลระลึกถึงซึ่งพระคุณ
เจ้าข้าเอ๋ยใครหนอใครให้กำเนิด
จึงก่อเกิดเติบใหญ่ด้วยไออุ่น
กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมาด้วยการุณย์
ช่วยค้ำจุนจนรอดพ้นเป็นคนมา
ถึงลำบากร่ายกายใจห่วงลูก
ด้วยพันธ์ผูกดวงใจให้ห่วงหา
หัวอกใครจะอุ่นเท่าอีกเล่านา
คอยปลอบเช็ดน้ำตาคราระทม
เป็นแดนใจใสสะอาดปราศกิเลส
เป็นสรรเพชรของบุตรวิสุทธ์สม
ความรักเปลี่ยมเมตตาน่านิยม
ประดุจลมโชยเย็นใครเห็นดี
หอบสังขารทำงานเลี้ยงลูกน้อย
เกรงจะด้อยใจทราบต่ำศักดิ์ศรี
จึงส่งให้ได้ศึกษาวิชามี
ให้ได้ดีกว่าแม่พ่อหวังรอคอย
เหมือนนกกาหาเหยื่อมาเผื่อลูก
เปรอความสุขหาทรัพย์ไว้ให้ใช้สอย
ยามไกลพรากจากอุราตั้งตาคอย
ใจละห้อยนอนสะอื้นขื่นขมทรวง
กว่าลูกลูกจะสำนึกพระคุณท่าน
ช่างเนินนานบ้างชิวาลาลับล่วง
บ้างก็ป่วยจนแทบสิ้นแดดวง
ลูกจึงห่วงเอาใจใส่ในกายา
อย่าให้รอใกล้ตายจึงกายใกล้
เป็นศพไปจึงรู้บุญคุณท่านหนา
ยามท่านอยู่ควรรู้ชัดสร้างศรัทธา
ตอบแทนคุณมารดาบิดาเอย
*ขอน้อมนอบหมอบกราบเท้าพระแม่แก้ว
สำนึกแล้วความเลวเคยเหลวไหล
ลูกซึ้งแล้วแนววิถีที่เป็นไป
แม่ช้ำใจเพราะลูกมาจนชาชิน
ลูกสร้างกรรมทำบาปกราบเท้าแม่
ซึ้งใจแท้แม่อภัยให้หมดสิ้น
น้ำตาแม่แต่ละหยดที่รดริน
ลูกถวิลดังน้ำกรดลดหัวใจ
ลูกขอบวชแทนพระคุณคุณแม่แล้ว
ร่มโพธิ์แก้วโพธิ์ทองของลูกเอ๋ย
อันกุศลผลบุญที่คุ้นเคย
ขอชดเชยคุณแม่ท่านกตัญญู
^^^^^^^
รักใดเล่าเท่ารักแม่
รักใดเล่า รักแน่ เท่ารักแม่
ผูกสมัคร รักมั่น ไม่หวั่นไหว
ห่วงใดเล่า เท่าห่วง ดังดวงใจ
ที่แม่ให้ กับลูก อยู่ทุกครา
*ยามลูกชื่น แม่ชม ตรมหลายเท่า
ยามลูกเศร้า แม่โศก วิโยคกว่า
ยามลูกหาย แม่ห่วง ดังดวงตา
ยามลูกมา แม่หมด ลดห่วงใย
....
"พ่อแม่ก็แก่เฒ่า
จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน
เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก
เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนนาน
ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร
อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย
ย่อมเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า
เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน
คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง
ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้
ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่
แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล
เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด
ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ
หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง
มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป
ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น